Udzielenie odpowiedzi na te pytania wymaga bliższego przyjrzenia się postaci świętego Charbela. jego sposób życia. Jego postawę charakteryzowało bezwarunkowe posłuszeństwem regule monastycznej. Swoje niezwykle ascetyczne życie pogłębił jeszcze mocniej, gdy po 16 latach przebywania w klasztorze przeniósł się do niedalekiej pustelni świętych Piotra i Pawła. Przebywał tam do swojej śmierci, 23 lata później Po jego śmierci, pojawiło się niezwykłe światło nad miejscem gdzie go pochowano. Ciało pozostało giętkie i nie uległo rozkładowi przez 79 lat i wydzielało płyn o cudownych właściwościach. Lekarz, który jako pierwszy badał to zjawisko, nie umiejąc go wytłumaczyć przyznał, że jest przekonany o świętości Charbela i... stanowczo dodał, że „jego wstawiennictwo jest gwarancją uzdrowienia". Także dzisiaj jego interwencje są niezwykłe, a cuda jedyne w swoim rodzaju, nie mające porównania z cudami innych świętych. To potwierdza prorocze słowa, wypowiedziane przez przełożonego zakonu: „to czego dokona po śmierci, będzie wystarczającym świadectwem jego doskonałej postawy". Jednak nie należy patrzeć na Charbela tylko przez pryzmat czynionych cudów. Prawdziwą perłą jest jego życie. Choć może nam się wydawać niepojęte i trudne, pobudza do stawiania sobie wymagań.