Zakład dla Niewidomych w Laskach, utworzony przez ociemniałą hrabiankę Różę Czacką, znany dziś na całym świecie, powstał w 1922 r. I choć powiedziano już wiele o tym dziele, szczególnie od strony historycznej, monografia ks. prof. Popławskiego jest pierwszą, która tak dogłębnie i rzetelnie, na różnych płaszczyznach je prezentuje. Autor nie skupia się bowiem wyłącznie na rozwoju Dzieła Bożego w Laskach – jak nazwała ośrodek sama matka Elżbieta Róża Czacka, dokonaniach jej i osób związanych z tym dziełem, by wymienić ojca duchowego, sługę Bożego ks. Władysława Korniłowicza, ale idzie krok dalej. Ukazuje, że Laski stanowiły centrum życia duchowego w Polsce w okresie międzywojennym i podkreśla specyficzny rys tej duchowości, gdyż stanowi ona pewną nowość i można powiedzieć, że jest wyjątkowa w życiu Kościoła. Autora charakteryzuje precyzja w docieraniu do źródeł oraz ogromne zaangażowanie i zafascynowanie tym, co dzieje się w ośrodku na skraju Puszczy Kampinoskiej. Ujmuje czytelnika swoją wiedzą i zaraża entuzjazmem.