Zapiski Carmen Hernández, która wraz z Kiko Argüello przyczyniła się do powstania Drogi Neokatechumenalnej, wspólnoty promującej odnowę życia duchowego zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II. Niezwykłe świadectwo życia kobiety, która poświęciła się misji ewangelizacyjnej. Poruszająca lektura, prawdziwa w swoim przekazie.
Carmen pisała Dzienniki przez trzydzieści lat. Ukazują one, jak wyjątkową była osobą. Stanowią także unikatowe świadectwo pracy ewangelizacyjnej, jakiej w tym czasie dokonała Droga. W obecnym tomie zostały opublikowane zapiski z trzech lat – od 1979 do 1981 r.
Autorka przywołuje wydarzenia, wspomina osoby, ale przede wszystkim przedstawia swoją osobistą relację w dialogu z Chrystusem. Dzienniki ukazują trud fizyczny i wewnętrzne rozterki Carmen. Misja wędrowna była dla niej krzyżem, nieraz bardzo ciężkim – pięćdziesiąt lat bez wytchnienia: ciągłe podróże, skrutynia, odwiedzanie różnych wspólnot na całym świecie. W swoich wspomnieniach często pisze o smutku, udręce, pragnieniu ucieczki, poczuciu bezsensu; wyjawia w nich ból duszy i egzystencji. Z kart Dzienników przebija także ogromna wrażliwość autorki. Carmen cierpliwie wysłuchiwała każdego spotkanego człowieka. Sprawy Kościoła bardzo leżały jej na sercu. Była przepełniona miłością do Chrystusa. Powtarzała: „Jezu mój, kocham Cię, kocham Cię. Przyjdź, przyjdź, pomóż mi”.