Spojrzenie św. Faustyny na zaufanie, ufność do Chrystusa, które wciąż udziela się w sakramentach świętych i czytaniu Pisma Świętego, jest dla ludzi wierzących ciągle aktualne. Ona w oparciu o Biblię i Katechizm oraz prywatne objawienia Jezusa Miłosiernego, Matki Bożej i niektórych świętych dała odpowiedzi na szereg pytań dotyczących zaufania, które zadaje sobie wielu ochrzczonych, żyjących w Kościele. 

Historia zbawienia zaczyna się od momentu upadku człowieka, który bardziej zaufał szatanowi niż Bogu, swemu Stwórcy. Wybawienie człowieka przez Jezusa Chrystusa jest nierozerwalnie związane z zaufaniem Jemu, Jego miłosierdziu.

Spotkanie z Sekretarką Bożego Miłosierdzia, która doświadczyła bezpośrednich kontaktów z Jezusem, Maryją i świętymi, a także ze światem aniołów, może się okazać cenne, wzbogacające i zachęcające do wstępowania w jej ślady. Wszak sam Jezus powiedział słowa, które św. Faustyna zanotowała w Dzienniczku (1074): Powiedz zbolałej ludzkości, niech się przytuli do miłosiernego serca Mojego, a Ja ich napełnię pokojem. Powiedz, córko Moja, że jestem miłością i miłosierdziem samym. Kiedy dusza zbliża się do Mnie z ufnością napełniam ją takim ogromem łaski, że sama w sobie tej łaski pomieścić nie może, ale promieniuje na inne dusze (D. 1074). Kluczowym elementem jest zaufanie! Cud Bożego miłosierdzia wskrzesza duszę do życia w całej pełni, wówczas gdy człowiek ufa Bożemu miłosierdziu. Siostra Faustyna pouczyła, że zaufanie zdobywa się czasem powoli, że może ono przychodzić po przysłowiowej grudzie. Zaufać Chrystusowi, który jest Przewodnikiem! Trzeba się zdecydować na pójcie za Nim. Jeśli człowiek nie zaufa Mu, traci on sam, a nie Przewodnik. Odrzucenie autorytetu, to obrazowo mówiąc, stracenie z oczu pleców Przewodnika, co wiąże się wprost i bezpośrednio z utratą kierunku właściwej drogi.

Pragnę zwrócić uwagę na to, że temat ujmuję w następującej perspektywie. Najpierw przybliżam zaufanie Jezusa do siostry Faustyny, następnie omawiam zaufanie bliźniemu, specjalny rodzaj zaufania spowiednikowi w sakramencie pokuty i pojednania, zaufanie w obliczu śmierci i różnego rodzaju doświadczeń, które wiążą się z doznawaniem cierpienia przez człowieka. Nie może być inaczej. W oparciu o kontemplację słowa Bożego, szczególnie Jezusa Chrystusa wcielonego Syna Bożego, w którym najpełniej objawił się Bóg i który dzięki swemu zbawczemu dziełu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu pojednał ludzi z Bogiem, taki układ narzuca się wręcz samoistnie. Tak rozumiane zaufanie, prowadzi bezpiecznie do Chrystusa, który otworzył na nowo zamkniętą bramę raju, ukazując perspektywę życia, i to życia w pełni. Dlatego zaufanie potrzebne w pełnieniu woli Bożej, odkrywaniu dobroci Bożej, znajduje się w trzech cnotach Bożych i Eucharystii. Zaufanie najbardziej chyba potrzebne jest człowiekowi w pracy nad sobą, gdyż każdy z ludzi jest grzesznikiem. Faustyna odsłoniła także zaufanie do Matki Bożej, pokazała je w narzędziach Bożego Miłosierdzia, ukazała jego związek z pokorą i pojęciem czasu. Zaufanie towarzyszyło Świętej w każdym wymiarze jej życia, co także starałem się pokazać.

Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie aktualności przesłania Sekretarki Bożego Miłosierdzia. Siostra Faustyna sama będąc świętą, ukazała błogosławioną i jedyną drogę do miłosiernego Boga, która prowadzi poprzez zaufanie w Jego dobroć. 

Wydawać by się mogło, że istnieje wiele pozycji dotyczących tematu zawartego w tytule tej książki. Są artykuły oraz kazania różnych autorów, a także kilka pozycji książkowych, które w większym lub mniejszym stopniu to zagadnienie poruszają. Ponieważ nie ma pełnego opracowania treści zawartej w tytule książki, w tej pracy pragnę to uczynić. W niniejszej pozycji poddałem analizie wszystkie teksty dotyczące ufności, jakie wyszły spod pióra Apostołki Bożego Miłosierdzia.

Sięgając po tę pozycję, należy pamiętać, że spotykamy się w niej z Miłosierdziem Bożym, jego tajemnicą, którą siostra Faustyna odsłania prosto i niezwykle głęboko. Pisząc o zaufaniu i ufności, ukazuje niezmiennie wielką miłość Boga do człowieka i potrzebę stałej współpracy człowieka z Nim. Teksty św. Faustyny zanotowane w jej pismach: Dzienniczku i Listach mają niepowtarzalną wartość, ponieważ odsłaniają złożoną i tajemniczą rzeczywistość, jaką jest żywa obecność Chrystusa w Piśmie Świętych, w Kościele i w sakramentach świętych. Wszystkim, którzy wezmą do ręki tę książkę niech święta Faustyna pomaga odkrywać drogi prawdziwego i pełnego życia, które są zawarte w Miłosiernym Jezusie, Jedynym Zbawicielu świata oraz Jego i naszej Matce, Maryi. Córko Moja, jeżeli przez ciebie żądam od ludzi czci dla Mojego miłosierdzia, to ty powinnaś się pierwsza odznaczać tą ufnością w miłosierdzie Moje. Żądam od ciebie uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku Mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić. Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy – czyn, drugi – słowo, trzeci – modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku Mnie. W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu Mojemu. Tak, pierwsza niedziela po Wielkanocy jest świętem Miłosierdzia, ale musi być i czyn, i żądam czci dla Mojego miłosierdzia przez obchodzenie uroczyście tego święta i przez cześć tego obrazu, który jest namalowany. Przez obraz ten udzielę wiele łask duszom, on ma przypominać żądania Mojego miłosierdzia, bo nawet wiara najsi1niejsza nic nie pomoże bez uczynków. O Jezu mój, Ty sam mnie wspomagaj we wszystkim, bo widzisz, jak maleńką jestem, to jedynie liczę na dobroć Twoją, Boże (D. 742).  Kto wchodzi ze zrozumieniem w relację zaufania Bogu poprzez wiarę, nadzieję i miłość, doświadcza tej miłości, którą On daje, a o której Sekretarka Bożego Miłosierdzia dała świadectwo.