W trzecim tysiącleciu chrześcijaństwa nie tylko Biblia, ale i liturgia jest przemożnym źródłem duchowości maryjnej. Wraz z ruchem biblijnym szedł zawsze w parze ruch liturgiczny. Tak było za czasów Parscha i tak jest po II Soborze Watykańskim. Dużo na ten temat mówi Adhortacja apostolska Pawła VI "Marialis cultus". Można ją traktować jako podręcznik w dopasowywaniu kultu chrystologicznego do kultu maryjnego. Święta maryjne zostały w niej zestawione ze świętami Pańskimi o podobnej treści, a niektóre uznane zarówno jako święta Pana Jezusa, jak i święta ku czci Maryi. W ten sposób została ukazana zasada, że nauczycielem wszelkiej modlitwy staje się modlitwa liturgiczna Kościoła. W okresie pontyfikatu Jana Pawła II otrzymaliśmy też zbiór Mszy świętych o Najświętszej Maryi Pannie. Zbiór ten zawiera 48 formularzy mszalnych z własnymi czytaniami biblijnymi, prefacjami, a także modlitwami eucharystycznymi.