W okresie nowej ewangelizacji Kościół wyraźniej niż dotąd ujawnia swoją wiarę w nadprzyrodzoną dynamikę słowa Bożego, z którym chce dotrzeć aż na peryferie świata, czyli po krańce ziemi. Jednakże egzystencjalnymi peryferiami jesteśmy również my sami, gdy w naszym życiu chrześcijańskim grawitujemy daleko od centrum zbawienia, to znaczy od Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, pozbawiając się świeżości życia Bożego. Stąd priorytetową zasadą przedkładanych siedemdziesięciu homilii pozostaje głębokie zaufanie słowu Bożemu proklamowanemu w świętej liturgii i jego przemyślana na klęczkach aktualizacja dokonywana w realiach konkretnej parafii. Posłuszeństwo słowu Bożemu ma prowadzić ostatecznie do odzyskania światła i mocy, bez których niemożliwe jest trwanie w permanentnym nawróceniu, czyli tak zacieśnionej więzi z Chrystusem, że chrześcijańska codzienność staje się po prostu kosztowaniem Jego słodyczy.