Jeśli popatrzymy na ludzkość jako na piękne naczynie stworzone przez Boga, które przez grzech zostało potłuczone, to zrozumiemy, że dzieło napełnienia nas błogosławieństwem w Chrystusie polega na tym, że naczynie to zostaje ponownie scalone. Ale Bóg bynajmniej na tym nie poprzestaje. On to naczynie - już samo w sobie piękne, ale wciąż ludzkie - nie tylko scala w jedno, ale też napełnia sobą. Na tym zasadza się tajemnica wcielenia. Człowiek stworzony przez Boga, tak dotkliwie potłuczony przez grzech pierworodny, zostaje w Chrystusie nie tylko scalony - zostaje także przebóstwiony! To jest właśnie owo błogosławieństwo duchowe, które jest nam dane. To jest też prawda o Kościele, który tworzymy i w którym mamy pełny dostęp do wszelkiego błogosławieństwa duchowego, jakie zostało nam ofiarowane w Chrystusie. Taka jest prawda o naszym powołaniu.