Rozważania te służą przyjęciu sercem słowa Bożego. W pierwszej części każdej ewangelicznej medytacji prowadzona jest krótka egzegeza danego tekstu, a w drugiej rozważane słowo przenika do kapłańskiego życia i określa styl duszpasterskiej pracy. Bóg kieruje do mnie swoje słowo, abym zanurzył się w jego „cudownej głębi”, a w ten sposób, abym spotkał się z Nim w głębi mojego serca i abym na nowo poszedł za Nim.

„Panie tak bliski, a jakże daleki,
Wypowiedz słowo, które padnie w serca,
Aby je wzmocnić niezłomną pewnością, 
Że jesteś z nami.”
(Hymn nieszporów)