„Dzień bez uśmiechu dniem straconym”

Tak podobno zwykł mawiać, gdy pytano go, dlaczego zamiast kariery aktorskiej wybrał kabaret. To powiedzonko towarzyszyło mu przez niemal dwadzieścia pięć lat na estradach Polski, a także poza jej granicami.
Jego wyjątkowy uśmiech znali i kochali ludzie w każdym zakątku kraju, bo niemal wszędzie dotarł ze swoimi występami. Informacja o tym, że nagle i niespodziewanie odszedł, poruszyła wielu widzów i fanów. Do dziś odtwarzając nagrania jego występów, niemal zawsze komentują je słowami: „Za wcześnie”.
Za wcześnie.
Bo przecież miał jeszcze zaśpiewać w swym wymarzonym wielkim śląskim musicalu.
Bo kalendarz jego występów był wypełniony, a bilety wyprzedane.
Bo mógł jeszcze zagrać w kolejnym serialu, a może nawet trafić w końcu na ekrany kin.
Bo jego ukochane szczygły syberyjskie były już gotowe do wysyłki na mistrzostwa świata, na których miały ogromną szansę na wygraną.
Bo przecież nie zostawia się publiczności, schodząc ze sceny bez pożegnania i bez bisów…