Dzień 18 listopada 1593 roku, kiedy to kopuła bazyliki watykańskiej została zwieńczona krzyżem, jest uważany za symboliczny początek epoki baroku w Watykanie. Nicią przewodnia nowego stylu, jaki się kształtował w ceremoniałach, w architekturze, w sztukach figuratywnych, w muzyce, a nawet w planie ogrodów, było tworzenie czegoś „innego” i „zaskakującego”. I tak oto Pałac Apostolski, 1Bazylika św. Piotra, a także okazały plac i ogrody zostają ze sobą scalone, w ten sposób powstał niezwykły kompleks, który stał się miejscem sprawowania ceremonii religijnych. Niniejszy album stanowi wspaniałą ilustrację piękna i treści epoki baroku, która w Watykanie zostawiła tak wielką ilość znamienitych pamiątek, kształtowanych przez genialnych artystów, potrafiących wyzwolić swoją kreatywność i zerwać z uzależnianiem od mistrzów przeszłości. Publikacja składa się z wprowadzenia i pięciu rozdziałów opracowanych przez wybitnych znawców tematu: rozdz. I „Ceremoniał. Potrzeba okazałości” (M. Boiteux); rozdz. II „Bazylika św. Piotra, plac i kolumnada” (G. Wiedmann); rozdz. III „Techniki i praktyki budowlane stosowane przy budowie Bazyliki św. Piotra w XVII i XVIII wieku” (N. Marconi); rozdz. IV „Płac Apostolski w Watykanie” (L. Simonato); rozdz. V „Ogrody watykańskie” (A. Capitelli). Autorzy: Francesco Brunelli jest sekretarzem Papieskiej Komisji ds. Kościelnych Dóbr Kultury i inspektorem Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej; Martine Boiteux – absolwentka École française w Rzymie (Palazzo Farnese) i profesor École des Hautes Études en Sciences Sociales w Paryżu; Gerhard Wiedmann – badacz rzymskiej sztuki baroku i renesansu oraz współpracownik Biblioteca Hertziana w Rzymie; Nicoletta Marconi profesor nadzwyczajny na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu Rzymskiego Tor Vergata; Lucia Simonato – adiunkt na wydziale Historii Sztuki Nowożytnej w Scuola Normale Superiore w Pizie; Alberta Campitelli – historyk sztuki, pełni obowiązki dyrektora sekcji „Wille i parki historyczne” w Wydziału Zabytków Miasta Rzymu.