Tytuł tomiku uświadamia, że tym, co naprawdę mamy i czego nigdy nie zostaniemy pozbawieni, jest życie. Ferrero tę lekką, ale i głęboką refleksję rozpisuje na czterdzieści trzy opowiadania. Przygląda się w nich codziennym sytuacjom, w których dostrzega czasami niezauważalne przez nas wartości i odniesienia. Jego refleksja ostatecznie wyprowadza nas poza tu i teraz, chociaż ziemskim relacjom włoski autor przypisuje wielką wagę. Ostatecznie nasze myśli prowadzi do wieczności, aby przypomnieć, że życie jest darem nieprzemijającym.